Από τη στήλη
"ΜΙΚΡΑ ΠΡΩΙΝΑ"
17.2.2022
του Νίκου Γενικόπουλου
ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΗΛΗ "ΜΙΚΡΑ ΠΡΩΙΝΑ" του Νίκου Γενικόπουλου
17.2.2022
Αυτόν τον καιρό ο Μανώλης Κελαϊδάκης επαναλαμβάνει συχνά το επιχείρημα, σύμφωνα με το οποίο όλα έγιναν και επειδή η εταιρία ήθελε να ξεμπερδεύει με το σωματείο. Ειδικά με τη διοίκηση του. Όσοι αρχικά τον άκουγαν περίεργα, πλέον τον καταλαβαίνουν. Πλήρως. Η εταιρία επαναλαμβάνει σε κάθε ευκαιρία ότι δεν κάνει διάλογο με τη διοίκηση του σωματείου. Και δεν κάνει συζήτηση με τους συνδικαλιστές επειδή φρόντισε να τους απολύσει. Πρώτους και καλύτερους!
Αυτή είναι η μόνιμη δικαιολογία που τόσο καιρό δεν γίνεται κανένας μα κανένας διάλογος. Έτσι τον αποφεύγει η εταιρία. Συμπληρώνοντας την τακτική της με τις αναμενόμενες απολύσεις. Οι οποίες φυσικά και θα συνεχιστούν. Οι εργαζόμενοι (απολυμένοι και μη) δείχνουν μια αξιοπρόσεκτη και περίεργη για την εποχή συσπείρωση, είναι ενωμένοι. Παρά τις … δημόσιες σχέσεις. Παρά τις προτάσεις, τις μηνύσεις και φυσικά παρά τις απολύσεις. Έχουν όπως φαίνεται υπομονή και θα περιμένουν όσο χρειαστεί την ελληνική δικαιοσύνη. Γιατί στο τέλος εκεί θα κριθούν όλα.
Το εργοστάσιο συνεχίζει να μην λειτουργεί. Δεν υπάρχει φως στην άκρη του συγκεκριμένου τούνελ. Η τοπική κοινωνία παρακολουθεί. Ενδιαφέρεται. Ζητά λύση στο πρόβλημα. Πώς όμως να λυθεί το πρόβλημα όταν το αφεντικό προτιμά την οδό των απολύσεων; Με αυτές τις ενέργειες το πρόβλημα μεγαλώνει. Γίνεται κοινωνικό κι αφορά όχι μόνο όσους απολύονται αλλά και τις οικογένειες τους. Τους συγγενείς και τους φίλους τους.
=> Όσο υπάρχουν ακόμη δημοσιογράφοι με ήθος & αξιοπρέπεια, υπάρχει ελπίδα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου